2013

Gang.
Ik kijk de gang in. Zie dat de gang nog heel erg lang is en dat het nog wel even zal duren voor ik uit de gang weg ben. De gang heeft allemaal deuren, deuren die dicht zijn of open staan, sommige op een kier. De gang is verder leeg. Dat maakt me somber. Want het is leuk om ergens te zijn waar je dingen kunt bekijken. Ik besluit om de gang toch maar door te lopen. Dat kan geen kwaad denk ik. Op de eerste deur die ik tegen kom staat heel groot `gesloten`. Maar wat is dan gesloten? Ik durf niet naar binnen te lopen, hoewel ik toch graag wil weten wat er achter die deur is. Ik besluit om het toch maar niet te wagen en loop verder. Ik voel me alleen. Er is helemaal niemand in die gang. En er lijkt maar geen einde aan te komen. Dan kom ik bij een deur die heel mooi is, die vrolijkheid uitstraalt. Waar je uren naar kan kijken. Er staat 2013 op. En tolerantie. Hier word ik nog nieuwsgieriger en ik besluit om de deur open te maken om te kijken wat er achter zit. Iets klopt er namelijk niet en ik wil weten wat.

Als ik de deur open doe zie ik allemaal foto´s en video´s, beeldschermen aan de muur. Met allemaal lachende mensen. Ze bewegen. Ze hebben het naar hun zin. Aan een kleine muur in die kamer waar geen schermen hangen zie ik een foto. Een zwart wit foto met mensen die somber kijken. Mensen die gelukkig willen zijn. Mensen die willen opstaan voor de rechten die ze hebben. Mensen die hand in hand willen lopen over straat. Maar het kan niet.

We denken allemaal wel dat het kan. Dat er geen racisme meer is, geen discriminatie. Geen onderlinge strijd. Geen vernederingen. Maar toch is het anders. In 2013. Ik word er niet goed van om steeds vaker te horen hoe wij mensen met elkaar omgaan. Hoe wij met ons laten sollen. Meestal, soms, af en toe, nooit.

Het word tijd dat we in Nederland accepteren dat we in 2013 leven. En niet meer in 1883. maar niet alleen in Nederland. In alle landen van de wereld is dit nodig.

Dat er gelukkig wat meer kan en mag. Dat niemand zich hoeft te schamen hoe hij of zij is, dat je blij moet zijn met hoe je uit ziet, wie je bent. Dat alles gewoon normaal moet zijn. Laat de oorlogen eens ophouden. Laat gewoon eens zien dat iedereen recht heeft op liefde en warmte. Het word tijd om met de hele wereld op te staan. Dat we een worden. In een korte periode zijn vier van mijn vrienden terecht gekomen in vervelende situaties. En waarom? Omdat ze durven te laten zien wie of wat ze zijn. Als dat al niet meer kan, in 2013!

Ik zag laatst bij Oprah een documentaire gemaakt door een 18-jarige scholiere. Ze deed een poppen-test. Ze vroeg 20 niet-blanke kinderen welke pop ze het mooist vonden. Een blanke pop of een `donkere` pop. Alle 20 kozen ze de blanke pop. En waarom? Omdat ie mooier en blank was. Dat is toch werkelijk ongelofelijk?

Ik loop de kamer uit en kijk naar het einde van de gang. Die is nog altijd niet dichterbij gekomen. Ik besluit om terug te lopen van waar ik kwam. En ik vraag me af …

Wanneer komt er een tijd, een tijd dat alles normaal is. En leuk, goed en gewoon?  Een tijd dat de wereld wat toleranter is?

Voor jouw en voor mij?

Jes

 

Verlangens.
Achteraf snap ik niet hoezo ik niet meteen met haar ben meegegaan. Achteraf…

Het was op een mooie lentedag. Zij liep voor me, alleen. Met een telefoon in haar handen. Ik weet niet waarom ze die had, want ze deed er vrij weinig mee. Ik ging de stad in, ik had ruzie gemaakt met een vriendin en wou heel even wat afleiding hebben. De ruzie die we hadden ging over iets kleins, maar doordat het de zoveelste ruzie was liep het erg uit de hand.

Ik had het idee dat alles op deze wereld tegen me was, maar al mijn gedachtes waren in een klap vrolijker. Ik heb geen idee hoe oud de vrouw voor me was, maar interessant was het wel. Ze draaide zich een paar keer om en keek me gewoon recht aan. Soms kwam er een glimlach op haar gezicht. Soms. Want de andere keren keek ze verward. Ik vond dat de mensen die dit zagen het een raar schouwspel zouden vinden en liep een winkel in om even de aandacht op iets anders te vestigen. Ik stond in een winkel met allemaal kookspullen een ideale winkel want ik wil wel weer graag gaan koken, alhoewel het ook fijn is als er voor je word gekookt..

Ik vroeg me de hele tijd af toen ik daar in de winkel rondliep waar die mysterieuze vrouw gebleven was…Ik had ook geen idee hoelang ik nou precies in die ene winkel was. Wat ik wel weet is dat ik opeens het gevoel had dat iemand me aan het volgen was. Ik draaide me om en stond voor die ene mysterieuze vrouw.  Ze was me gevolgd was het enige wat ik kon denken. Maar hoezo dan? Zou zij net zo aan mij denken dan dat ik aan haar deed?

Haar glimlach maakte mij stil, doordat we daar zo vijf minuten tegen over elkaar stonden heb ik alle foute openingszinnen door me heen laten gaan. De stilte werd gelukkig verbroken doordat zei aan mij vroeg of ik misschien zin had om even ergens wat te gaan drinken?

Toen we daar op een terrasje zaten op het vrijthof vroeg ik me af wat we nog allemaal zouden gaan bespreken. We hadden echt een leuke middag, we hebben over heel veel dingen gepraat. Over leuke dingen zoals op vakantie gaan maar ook over hoe het zou zijn als je alles om je heen weg kon flitsen. Ja, het was zeker gezellig. Rond een uur of zes besloot ik om te vragen of ze misschien nog zin had om ergens wat te gaan eten dat wou ze wel. Toen we daar in dat restaurantje zaten voelde het allemaal erg raar. Ik zat voor een geweldig leuke vrouw die interesse in me toonde. En ik in haar. Ergens, ergens voelde dit enorm goed. Maar ergens snapte ik er nog steeds niet veel van.

Ze kwam uit Amsterdam. Was een weekendje weg, had een leuk hotel geboekt en vroeg rond elf uur of ik misschien niet zin had om met haar mee te gaan, en ik zei nee.. Ze keek me een beetje teleurgesteld aan, ik kon zelf nog steeds niet geloven dat ik nee had gezegd. NEE. Waarom nee!? Ze liep weg, zonder iets te zeggen. Ik bleef vijf minuten zitten, en liep toen achter haar aan. Ze had me gezegd in welk hotel ze zou blijven. Een uur later stond ik voor haar kamerdeur. Ik klopte aan, ze deed de deur open glimlachte en trok me de hotelkamer in.

Jes